Hunc quidem habens
Bacchus consobrinum mollis ludens
querebat admirantem
profundens ob pulchritudinem, vocem
tamquam mortalis: immortale
v. dolosus abscondebat formam:
"Quis te pater
plantavit? Quis caelestis (te) genuit venter?
Que Charitum te enixa?
quis (te) aravit pulcher Apollo?
Dic amice, non absconde tuum genus. Siquidem venis
non alatus alter Cupido,
telis sine, absque pharetra.
quis deorum te plantavit
concumbens cum Venere?
namque ego formido tuam
matrem, Cyprin dicere.
Ne genitorem Vulcanum aut
Martem tuum dicam,
sin vero tu, quem vocant ab aethere venisti Mercurius,
ostende mihi pennas
leves, et vinas alas talarlium
qui habes intonsam
sublimem super cervice comam
nisi mihi ipse veneris
sine cithara. sine arcu
phoebus intonsus demissos
cincinnos vibrans.
Si vero Saturnius me
plantavit. Tu vero terrestri agenere
boum cornua habentium
Satyrorum brevis qui sanguine fers,
aequaliter mihi regna deo
mortalis, non enim arguet
caelestem tuam imaginem caelestis sanguis Bacchi
sed quid voco te ex
exigua aliqua familia.
Cognosco tuum sanguinem,
quamvis tegere studes.
solite peperit concumbens
Luna,
Narcisso gratioso prorsus
similem. Caelestem enim
consimilem imaginem habes
cornutae simulacrum lunae.
tale verbum dixit.
τὸν μὲν ἔχων Διόνυσος ὁμέψιον, ἁβρὸν ἀθύρων,
εἴρετο θαμβαλέην προχέων ἐπὶ κάλλεϊ φωνὴν
ὡς βροτός, ἀθανάτην δὲ δολοπλόκος ἔκρυφε μορφήν:
‘Τίς σε πατὴρ ἐφύτευσε; τίς οὐρανίη τέκε γαστήρ;
τίς Χαρίτων σε λόχευσε; τίς ἤροσε καλός Ἀπόλλων;
εἰπέ, φίλος, μὴ κρύπτε τεὸν γένος: εἰ μὲν ἱκάνεις
ἄπτερος ἄλλος Ἔρως βελέων δίχα, νόσφι φαρέτρης,
τίς μακάρων σε φύτευσε παρευνάζων Ἀφροδίτῃ;
καὶ γὰρ ἐγὼ τρομέω σέο μητέρα Κύπριν ἐνίψαι,
μὴ γενέτην Ἥφαιστον ἢ Ἄρεα σεῖο καλέσσω.
εἰ δὲ σύ, τὸν καλέουσιν, ἀπ᾽ αἰθέρος ἤλυθες Ἑρμῆς,
δεῖξον ἐμοὶ πτερὰ κοῦφα καὶ ἔμπνοα ταρσὰ πεδίλων.
πῶς μεθέπεις ἄτμητον ἐπήορον αὐχένι χαίτην;
μὴ σύ μοι αὐτὸς ἵκανες ἄτερ κιθάρης, δίχα τόξου,
Φοῖβος ἀκερσικόμης κεχαλασμένα βόστρυχα σείων;
εἰ Κρονίδης με φύτευσε, σὺ δὲ χθονίης ἀπὸ φύτλης
βουκεράων Σατύρων μινυώριον αἷμα κομίζεις,
ἶσον ἐμοὶ βασίλευε, θεῷ βροτός: οὐ γὰρ ἐλέγξει
οὐράνιον τεὸν εἶδος Ὀλύμπιον αἷμα Λυαίου.
ἀλλὰ τί κικλήσκω σε μινυνθαδίης ἀπὸ φύτλης;
γινώσκω τεὸν αἷμα, καὶ εἰ κρύπτειν μενεαίνεις:
ἠελίῳ σε λόχευσε παρευνηθεῖσα Σελήνη
Ναρκίσσῳ χαρίεντι πανείκελον: αἰθέριον γὰρ
εἴκελον εἶδος ἔχεις, κεραῆς ἴνδαλμα Σελήνης.’
τὸν μὲν ἔχων Διόνυσος ὁμέψιον, ἁβρὸν ἀθύρων,
εἴρετο θαμβαλέην προχέων ἐπὶ κάλλεϊ φωνὴν
ὡς βροτός, ἀθανάτην δὲ δολοπλόκος ἔκρυφε μορφήν:
‘Τίς σε πατὴρ ἐφύτευσε; τίς οὐρανίη τέκε γαστήρ;
τίς Χαρίτων σε λόχευσε; τίς ἤροσε καλός Ἀπόλλων;
εἰπέ, φίλος, μὴ κρύπτε τεὸν γένος: εἰ μὲν ἱκάνεις
ἄπτερος ἄλλος Ἔρως βελέων δίχα, νόσφι φαρέτρης,
τίς μακάρων σε φύτευσε παρευνάζων Ἀφροδίτῃ;
καὶ γὰρ ἐγὼ τρομέω σέο μητέρα Κύπριν ἐνίψαι,
μὴ γενέτην Ἥφαιστον ἢ Ἄρεα σεῖο καλέσσω.
εἰ δὲ σύ, τὸν καλέουσιν, ἀπ᾽ αἰθέρος ἤλυθες Ἑρμῆς,
δεῖξον ἐμοὶ πτερὰ κοῦφα καὶ ἔμπνοα ταρσὰ πεδίλων.
πῶς μεθέπεις ἄτμητον ἐπήορον αὐχένι χαίτην;
μὴ σύ μοι αὐτὸς ἵκανες ἄτερ κιθάρης, δίχα τόξου,
Φοῖβος ἀκερσικόμης κεχαλασμένα βόστρυχα σείων;
εἰ Κρονίδης με φύτευσε, σὺ δὲ χθονίης ἀπὸ φύτλης
βουκεράων Σατύρων μινυώριον αἷμα κομίζεις,
ἶσον ἐμοὶ βασίλευε, θεῷ βροτός: οὐ γὰρ ἐλέγξει
οὐράνιον τεὸν εἶδος Ὀλύμπιον αἷμα Λυαίου.
ἀλλὰ τί κικλήσκω σε μινυνθαδίης ἀπὸ φύτλης;
γινώσκω τεὸν αἷμα, καὶ εἰ κρύπτειν μενεαίνεις:
ἠελίῳ σε λόχευσε παρευνηθεῖσα Σελήνη
Ναρκίσσῳ χαρίεντι πανείκελον: αἰθέριον γὰρ
εἴκελον εἶδος ἔχεις, κεραῆς ἴνδαλμα Σελήνης.’
--Nonnus, Dionysiaca, X.193-216- Translated into Latin from the Greek by Eilhard Lubin
Bacchus hid his immortal form from the youth
And approached him as a mortal, flirting with
him
with these words: “Who’s your father?
What immortal womb gave you life?
What Grace raised you? Admit it—Apollo’s your
father!
Tell me, darling (amice), don’t hide your
lineage.
You act like you’re some wingless Cupid, but
without weapons and a bow.
What god courted Venus to create you?
For I hesitate to call Venus your mother,
Since Vulcan or Mars can’t be your father.
Or are you the god they call Mercury?
Then show me your feathers, and the wings on
your ankles.
Your long hair flows down your neck, but you
don’t have a cithara.
Are you Phoebus, shaking his long wavy hair—but
without your signature bow?
If Jupiter is my father, but you are mortal-born,
A short-lived satyr with cow-like horns,
Be king alongside me, equal to equal, a god
and a mortal together,
For no one would question your godhood
While you were by my side.
Oh! I recognize your lineage—the one you’re
trying to hide!
The Moon herself is your mother, having united
with the Sun,
You’re as beautiful as Narcissus. For you have
the same
Heavenly form as the moon—you both have horns!”
NONNUS
|
MAP:
|
Name: Nonnus of
Panopolis
Date: 4th –
5th c. CE
Works: Dionysiaca
|
REGION 4
|
BIO:
|
Timeline:
|
Nonnus was an Egyptian born Roman
citizen who composed the Dionysiaca, a massive 48 volume epic about
the life of the god Dionysus.
|
POST-CONSTANTINOPLE |